Kim jestem?

Rodzicem, codziennie. Pasjonatą, jak się wyśpię.

Mam na imię Malolka, mieszkam gdzieś w Skandynawii i jak akurat nie karmię, nie zmieniam pieluch, nie zabawiam, nie śpiewam, nie rozśmieszam, nie pocieszam, nie podnoszę i nie odkładam, to czytam. Bakcyla łapię często i na długo, a potem nie spocznę, dopóki nie wyczerpię tematu. Potrafię miesiącami prowadzić własne małe śledztwa, grzebię, drążę, odkopuję, przysypiam nad książkami, notatkami, blogami i staram się nie obrażać, gdy mój Mister zarzuca mi monotematyczność.

Blog powstał dlatego, że lubię nadawać, a mój najwierniejszy słuchacz Berbeć nie zawsze jest pod ręką. Albo jest, dosłownie, bo akurat <wstaw cokolwiek: nabił sobie guza, jest głodny, ma mokro, skopał kołdrę> i płacze, a moje rozmyślania interesują go wtedy mniej, niż Ciebie konsystencja jego stolca.

Lubię być Rodzicem. Zawsze…w sensie…zazwyczaj, jak akurat nie dostaję w głowę. Jeśli też jesteś Rodzicem*, to wiesz, jak to jest. I na pewno przyda Ci się chwila odpoczynku. Cieszę się, że spędzasz ją na tym blogu!

Pozdrawiam, Malolka.

* Tak, pamiętam o Panach; Rodzicem, czyli Mamą albo TATĄ.

—————–

PS. W odpowiedzi na Wasze ostatnie zapytania: tak, odpisuję na maile i nie, nie publikuję Waszych prawdziwych imion.